زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خودخواندوازصحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
***
من پری کوچک غمگینی رامی شناسم
که دراقیانوسی مسکن دارد
ودلش رادریک نی لبک چوبین می نوازد
آرام آرام
پری کوچک غمگینی
که شب ازیک بوسه می میرد
وسحرگاه ازیک بوسه به دنیا می آید
***
چرخ یک گاری در حسرت واماندن اسب
اسب درحسرت خوابیدن گاری چی
مرد گاری چی در حسرت مرگ
***
من ندیدم بیدی سایه اش را بفروشدبه زمین
رایگان می بخشدنارون شاخه خودرابه کلاغ
***
تورامن چشم درراهم شباهنگام
شباهنگام درآن دم که برجادره ها چون مرده ماران خفتگان اند
درآن نوبت که بندددست نیلوفربه پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری یا نه من ازیادت نمی کاهم
تورا من چشم درراهم
***
عشق یتیم ترازآن است
که بدست رودخانه روزگارش بسپاری
***
|
